Niektórym zielono a niektórym.... cytrynowo?

Zainspirowana tym wpisem :) dotyczącym m.in. pięknej sukienki autorstwa jednej z sióstr w fantastycznym jasnożółtym kolorze postanowiłam przegrzebać stertę materiałów u mojej mamy (coś mnie tknęło, że widziałam gdzieś już taki kolor).

Udało mi się znaleźć kawałek (dosłownie!) tkaniny z odzysku (nie mam zielonego pojęcia, co z niego wcześniej było) i przerobić go na żółtą prostą spódniczkę.

Wydawać by się mogło, że nic prostszego nie da się uszyć. Niestety już na wstępie musiałam się nieźle nagimnastykować, żeby jakkolwiek skroić tan materiał. Pełno było w nim dziur, starych pozostałości po szwach - jedna wielka masakra, która częściowo zniechęciła mnie do dalszej współpracy z rzeczoną tkaniną.

Ostatecznie bez praktycznie żadnych zapasów szwów wyszła spódniczka, którą od razu chciałam pokazać tutaj (trochę zapominając, że wypadało ją wyprasować wcześniej). ;))) Ponadto niestety po milionie prób nie udało mi się sfotografować samej siebie (miałam ochotę pokazać jak to jest robić sobie zdjęcie bez statywu, który powędrował do mojego przyszłego męża, ale zrezygnowałam, co by nie psuć jednak estetyki bloga ;)

Serdecznie pozdrawiam i weekendowo nie wracam, bo jadę się "weselić" do rodziny ;)

Guzik musiał zostać dopasowany do okropnego żółtego suwaka, jedynego tym kolorze w pasmanterii :)

zbliżenie na pasek :)

Może jednak trzeba było użyć żelazka na koniec ;) 

P.S. Oczywiście ptasiory się dalej szyją ;) i będzie ich więcej! ♥